Szymon

Szymon - Bóg wysłuchał (hebr.) lub człowiek płaskonosy (gr.)

Wymarzone imię dla skomplikowanych ludzi:) Z jednej strony mówi o rzeczywistości nadprzyrodzonej, wykraczającej poza materię, a z drugiej... o nosie. Żeby to jeszcze było ucho, to dałabym radę jakoś połączyć oba znaczenia, a tak to nie mam pomysłu. No chyba, że jakaś matka prosiła o dziecko z płaskim nosem:)

Znacie ten żart: "Dziewczyna mojego brata (M. to nie jest o Twojej dziewczynie:)) ma oczy jak górskie jeziora, usta jak koralowe kryształy i nos jak skocznia narciarska". Poeci opisują często oczy swojej wybranki, usta również, ale o nosie jakoś nikt nie pisze...

Wróć! Pisze!

"(2) Jak piękne są twe stopy w sandałach, 
księżniczko! 
Linia twych bioder jak kolia, 
dzieło rąk mistrza. 
(3) Łono twe, czasza okrągła: 
niechaj nie zbraknie w niej wina korzennego! 
Brzuch twój jak stos pszenicznego ziarna okolony 
wiankiem lilii. 
(4) Piersi twe jak dwoje koźląt, 
bliźniąt gazeli. 
(5) Szyja twa jak wieża ze słoniowej kości. 
Oczy twe jak sadzawki w Cheszbonie, 
u bramy Bat-Rabbim. 
Nos twój jak baszta Libanu, 
spoglądająca ku Damaszkowi. 
(6) Głowa twa [wznosi się] nad tobą jak Karmel, 
włosy głowy twej jak królewska purpura, 
splecione w warkocze. 

(7) O jak piękna jesteś, jakże wdzięczna, umiłowana, pełna rozkoszy! "
(Pnp 7, 2-7)

Nawiasem mówiąc - strasznie musiała być piękna ta kobieta, skoro opisując ją, autor tego tekstu porównywał ją do tego, co najwspanialsze w Izraelu. Na nasze to by było coś w stylu:

"Szyja twa jak wysmukłe sosny w południowych lasach,
oczy Twe jak Czarny Staw, 
w którym odbijają się najwyższe szczyty, 
Nos Twój jak wysokie klify, 
wznoszące się nad spienionymi falami,
Głowa twa wznosi się nad Tobą jak Tarnica,
a Twoje włosy jak połoniny w zachodzącym słońcu,
splecione w warkocze".